Na pra­znik pre­po­dob­nih Isa­ki­ja, Dal­ma­ta i Fa­u­sta na pla­tou is­pred Gor­njeg ostro­škog ma­na­sti­ra mi­nu­log utor­ka u pri­su­stvu vi­še sto­ti­na vjer­ni­ka me­đu ko­jim je bi­lo i po­klo­ni­ka iz ra­znih kra­je­va svi­je­ta, ko­ji su do­šli da se po­klo­ne mo­šti­ma Sv. Va­si­li­ja Ostro­škog Ču­do­tvor­ca, Sve­tu ar­hi­je­rej­sku li­tur­gi­ju slu­žio je mi­tro­po­lit cr­no­gor­sko-pri­mor­ski Am­fi­lo­hi­je. Uz mo­li­tve­no uče­šće broj­nog mo­na­štva, sve­šten­stva i vjer­nog na­ro­da, oba­vlje­no je pri­če­šće onih vjer­ni­ka ko­ji po­ste Ve­li­ko­go­spo­jin­ski post..
- Je­van­đe­lje je svje­do­čan­stvo Hri­sto­ve si­le bo­žan­ske ko­ja je is­cje­lji­va­la i pro­sve­ći­va­la nje­go­ve sa­vre­me­ni­ke ko­ji su ga se do­ti­ca­li, ko­ji su slu­ša­li nje­go­vu na­u­ku, pa i one ko­ji su gle­da­li nje­go­vo ras­pe­će. Onaj raz­boj­nik sa de­sne stra­ne, ka­ko je opi­sa­no, osje­tio je si­lu iz nje­ga ko­ja je is­ho­di­la. Sa­mo oni lju­di ko­ji ima­ju istin­sko­ga i du­bo­ko­ga po­ka­ja­nja po­zna­ju Hri­sta, on im da­ru­je si­lu i moć svo­ju i oni ula­ze u ra­dost nje­go­vu, u ra­dost Go­spo­da svo­ga. To je ta si­la ko­ju je Go­spod osta­vio na­ma lju­di­ma, či­ta­vom svi­je­tu i ko­ja osta­je sa na­ma do kra­ja svi­je­ta i vi­je­ka - ka­zao je mi­tro­po­lit Am­fi­lo­hi­je.
U svo­joj be­sje­di on je pod­sje­tio da je ostro­ška sve­ti­nja 1943. go­di­ne oskr­na­vlje­na i za­li­ve­na brat­skom kr­vlju, ka­da je par­ti­zan­ska bri­ga­da li­kvi­di­ra­la naj­u­gled­ni­je Cr­no­gor­ce to­ga vre­me­na Ba­ja Sta­ni­ši­ća, Bla­ža Đu­ka­no­vi­ća i još sa nji­ma 26 uče­nih i obra­zo­va­nih, pa­tri­o­ta.
- Oni su 1941. go­di­ne kre­nu­li pro­tiv fa­ši­zma, na­si­lja, ti­ra­ni­je, ali na­ža­lost, zlo i opa­ko sje­me, de­mon­sko sje­me re­vo­lu­ci­o­na­ra bolj­še­vič­kih, ono je za­tro­va­lo i je­dan dio na­šeg na­ro­da i na­še omla­di­ne. I u ono vri­je­me ka­da je tre­ba­lo svi za­jed­no da se bo­re pro­tiv tog opa­kog zla na­ci­fa­ši­stič­kog, oni su se bo­ri­li, ali su se bo­ri­li da oti­ma­ju vlast i po­če­li su da ubi­ja­ju svo­ju bra­ću. Pu­na je Cr­na Go­ra ja­ma na­pu­nje­nih brat­skom ru­kom po­bi­je­nih i ovo sve­to mje­sto je ta­kvo mje­sto. Svi oni ko­ji su po­stra­da­li od brat­ske ru­ke u ostro­škoj sve­ti­nji, do­šli su sa na­mje­rom da sa­ču­va­ju ći­vot sa mo­šti­ma Sve­tog Va­si­li­ja. Oni re­vo­lu­ci­o­na­ri ko­ji su do­la­zi­li u Ostrog re­kli su da ima­ju ta­mo ne­ka­kve ko­sti mr­tve, ko­je tre­ba iz­ba­ci­ti. Ta­ko su go­vo­ri­li i ta­ko su se od­no­si­li pre­ma sve­ti­nji. To je­su ko­sti, ali ko­sti ko­je su ob­la­go­da­će­ne. To je si­la Bo­ži­ja ko­je se do­ta­kao Sve­ti Va­si­sli­je Ostro­ški, svo­jim pod­vi­gom, tru­dom, svo­jom mo­li­tvom. Duh Sve­ti ko­ji se use­lio u nje­ga i u nje­go­ve ko­sti, u nje­go­vo bi­će, bio je u nje­mu, ne sa­mo do­kle je ho­dao ov­dje po ze­mlji, ne­go je ostao. Ono što je vječ­no, kad ga čo­vjek jed­nom pri­mi, to osta­je u nje­mu u vje­ko­ve. Ta­ko da su nje­go­ve ko­sti ču­do­tvor­ne ne sa­me so­bom, ne­go si­lom Bo­ži­jom ko­ju je Go­spod ugra­dio u Sve­tom Va­si­li­ju Ostro­škom - ka­zao je mi­tro­po­lit Am­fi­lo­hi­je.
On je na­gla­sio da cje­li­va­ju­ći mo­šti Sve­o­tog Va­si­li­ja Ostro­škog is­cje­lju­je­mo se.
- Na­ro­či­to je to po­treb­no na­ma ov­dje u Cr­noj Go­ri, ali i svi­ma gdje god bi­li, da se is­ci­je­li­mo od tog bra­to­u­bi­lač­kog opa­kog du­ha, ko­ji da­nas po­no­vo lu­ta pre­ko dru­ga­či­jih ide­ja i na ko­jem se gra­di i po­ku­ša­va­ da gra­ne no­vo ljud­sko dr­uštvo i no­vog čo­vje­ka, kao što su i on­da po­ku­ša­va­li, a vi­dje­li smo šta se sa tim do­go­di­lo. Sve što se gra­di bez Bo­ga i mi­mo Bo­ga, pro­tiv Bo­ga ne­ma ži­vo­ta u se­bi. To pro­pa­da. Sa­mo ono što se gra­di na Bo­gu, sve­ti­nji, vje­ri u ži­vo­ga Bo­ga gra­di­lo i gra­di to osta­je i to je ono što je svoj­stve­no čo­vje­ku ko­ji po­vje­ru­ju u si­lu Bo­ži­ju i do­tak­ne se te si­le Bo­ži­je i pre­ko sve­ti­te­lja i pre­ko mo­šti­ju, i pre­ko ri­je­či sve­tih, sve je to što čo­vje­ka is­cje­lju­je i ra­đa u čo­vje­ku lju­bav pre­ma Bo­gu i bli­žnjem - ka­zao je mi­tor­po­lit Am­fi­lo­hi­je.
L.N.